1.1 passieve optische splitter

Passieve optische splitter is een belangrijk onderdeel van het PON-netwerk.De functie van de passieve optische splitter is om het optische vermogen van één optisch ingangssignaal te verdelen in meerdere uitgangen.Doorgaans bereikt de splitter een lichte splitsing van 1:2 tot 1:32 of zelfs 1:64.Het kenmerk van een passieve optische splitter is dat deze geen voeding nodig heeft en een sterk aanpassingsvermogen voor de omgeving heeft.Omdat het EPON-stroomopwaartse kanaal door iedereen in tijdsverdeling is gemultiplextONUs kan elke ONU gegevens verzenden binnen een bepaald tijdvenster.Daarom verzendt het EPON-stroomopwaartse kanaal burst-signalen, wat het gebruik vereist van optische apparaten die burst-signalen in ONU's en OLT's ondersteunen.

Passieve optische splitters in PON-netwerken zijn over het algemeen verdeeld in twee typen: de traditionele fusion taper splitter en de nieuw opkomende planaire optische golfgeleidersplitter.

1.2 Fysische topologie

Het EPON-netwerk maakt gebruik van een point-to-multipoint-topologiestructuur in plaats van een point-to-point-structuur, wat de hoeveelheid glasvezel en beheerkosten aanzienlijk bespaart.PONOLTapparatuur vermindert het aantal lasers dat nodig is voor het hoofdkantoor, en de OLT wordt gedeeld door veel ONU-gebruikers.Bovendien gebruikt EPON Ethernet-technologie en standaard Ethernet-frames om de huidige mainstream-service te dragen: IP-service zonder enige conversie.

1.3 Burst-synchronisatie van de fysieke laag van EPON

Om de kosten van ONU, de sleuteltechnologieën van deEPONfysieke laag zijn geconcentreerd op de OLT, waaronder: snelle synchronisatie van burst-signalen, netwerksynchronisatie, vermogensregeling van optische transceivermodules en adaptieve ontvangst.

Aangezien het door de OLT ontvangen signaal een burst-signaal is van elke ONU, moet de OLT in korte tijd fasesynchronisatie kunnen bereiken en vervolgens gegevens kunnen ontvangen.Bovendien, omdat het uplink-kanaal de TDMA-modus gebruikt en de 20 km optische vezeltransmissievertragingscompensatietechnologie de tijdslotsynchronisatie van het hele netwerk realiseert, komen de datapakketten aan op het tijdslot dat is bepaald door het OBA-algoritme.Bovendien is, vanwege de verschillende afstanden van elke ONU tot de OLT, voor de ontvangende module van de OLT de kracht van verschillende tijdslots verschillend.In DBA-applicaties is zelfs de kracht van hetzelfde tijdslot anders, wat het near-far-effect wordt genoemd.Daarom moet de OLT zijn beslissingspunten op het niveau "0" en "1" snel kunnen aanpassen.Om het "far-near-effect" op te lossen, is een vermogensregelingsschema voorgesteld, en de OLT informeert de ONU over het zendvermogensniveau via OAM-pakketten (operation and maintenance management) na bereik.Omdat dit schema de ONU-kosten en de complexiteit van het fysieke laagprotocol zal verhogen, en de lijntransmissieprestaties zal beperken tot het ONU-niveau dat het verst verwijderd is van de OLT, is het niet overgenomen door de EFM-werkgroep.