In het echte leven ontwikkelen we vanwege de snelheid van het licht licht voor informatieoverdracht.
Net zoals we gewoonlijk stem gebruiken om te communiceren, hebben mensen die willen spreken de steun nodig van stemorgaanweefsel.Onze keel is bijvoorbeeld een van de belangrijkste stemorganen en natuurlijk is het stembandweefsel in onze keel het belangrijkste.
Evenzo, als we licht willen gebruiken om ons te helpen spreken, hebben we ook een lichtgevend orgaan nodig.De lichtmodule is als een keel, en een lichtgevend apparaat kan worden vergeleken met stembandweefsel, tosa genaamd.
Natuurlijk is communicatie een interactief proces, dus naast spreken is het niet voldoende, maar ook noodzakelijk om te kunnen luisteren.In het menselijk lichaam hebben we oren om ons te helpen luisteren.Evenzo hebben we bij optische communicatie modules die licht ontvangen.De apparaten die licht kunnen ontvangen, komen overeen met het trommelvlies in het oor, dat we rosa noemen.Een apparaat dat zowel kan spreken als luisteren, wordt een bosa genoemd.
In het echte leven wordt echter bepaald welke geluiden wij individuen kunnen maken na de geboorte of na de periode van geluidsverandering.Over het algemeen kan A niet het geluid van B maken en is B niet erg in staat om het geluid van A te maken. Hetzelfde geldt voor optische modules.Voor een enkele modus kan module A niet de golflengte van module B uitzenden. Hetzelfde geldt voor ontvangst.Voor een enkele modus kan de optische module geen onderscheid maken.U moet hem vertellen wie er spreekt (met behulp van de module die overeenkomt met de golflengte van het licht) voordat hij de informatie kan ontvangen.
“Zo'n stomme module kan niet aan de praktische behoefte voldoen, dus dat compenseren we door een optische module te gebruiken die makkelijk in en uit te pluggen is.Op dit punt is de optische module gelijk aan een geluidstransformator en kun je elk geluid maken (welke golflengte dan ook) dat je wilt uitzenden.”.